غالبا اولیا عزیز در رابطه با افزایش تواناییهای کودکان از طریق اموزش ها ، راهی کردن انها به کلاسهای متفاوت ، بنظر می رسد در یک دام مقایسه ایی قرار گرفته اند.
فکر میکنید دلیل این امر چیست؟
کودکان در فرهنگی که “حرمت نفس” نیست همیشه “مقایسه” وجود دارد.
– خواهرت نصف توست و غذایش را خورده ولی تو هنوز نخوردی…
– دوستتو ببین چقد زرنگ و درسشو میخونه اونوقت تو…
– دختر خاله ات چه پیانویی می زند…
– برادرت پنج ساله که خانه خریده، اما پانزده ساله اینجاییم و خانه نداریم، خاک تو سرت و…
یعنی ملاک “مقایسه” است.
مثل اینکه ما آمده ایم در این دنیا مسابقه بدهیم!
زیرا آدمی که حرمت نفس ندارد ، به این فکر است که چه کسی بالاتر و یا پایین تر است، زیباتر است، باهوش تر است و سر هر موضوعی در حال مقایسه کردن است.( ارزشهای مفید)
مهدرسش?
